Passo di Baros x 2 (Νότια Πίνδος) - Hard Version

            Η πιο δύσκολη βόλτα που έχω κάνει έως σήμερα, που γράφω αυτές τις αράδες... Η πιο απαιτητική, η πιο ανηφορίστικη, η πιο ντούρα και μάλιστα με συνθήκες καύσωνα... Ένα εγχείρημα που δεν θα γίνονταν δίχως εκείνη την παρέα, τον Ιούνιο του 2021... Μία παρέα δουλεμένη στα ανηφόρια που πήγαινε για το υπερβατικό, για το άγνωστο... Σε αυτά τα λημέρια του αγνώστου είναι άλλωστε που βιώνεις αυτό το μοναδικό, το ακατανίκητο που έρχεται για να σε στοιχειώσει για πάντα... 

            Πιο πολύ θα δοθεί έμφαση στα μαθηματικά, ώστε ο καθένας να καταλάβει για τι τέρας μιλάμε... Τα πιο...αγαπησιάρικα περιγράφονται άλλωστε στην δεύτερη, πιο ανθρώπινη εκδοχή αυτής της γύρας... 

Το θαύμα της Νότιας Πίνδου καλεί...

                        Μετά από αρκετές, απαιτητικές γύρες που κάναμε με τον Σωτήρη Καρανίκα (Λάρισα) το 2021 σε διάφορα βουνά της βόρειας Ελλάδας, ήρθε η ώρα για την απόλυτη γύρα. Το Ιερό Δισκοπότηρο κάθε ποδηλάτη... Την ανάβαση στον αυχένα του Μπάρου ο οποίος χωρίζει το ν. Τρικάλων από το ν. Ιωαννίνων, τη Θεσσαλία από την Ήπειρο. Το υψηλότερο passo της χώρας, λίγο κάτω από τα 1900μ υψόμετρο... 

                      Στο άκουσμα του εγχειρήματος, τσουτσούριασε και ο Αντώνης Τολιόπουλος (Βέροια) και δίχως δεύτερη σκέψη ήρθε μαζί μας για την απόλυτη ποδηλατάδα... Ιούνιος 2021 και είμαστε έτοιμοι... Κάπου εδώ να σημειώσω πως ο Αντώνης είχε ξεκινήσει την κούρσα τον Μάρτιο του 2021 (!!!) έχοντας όμως υποδομή στα βουνά ως πεζοπόρος. Αντίστοιχα, ο Σωτήρης, καλοκουρδισμένη μηχανή - σώμα και πνεύμα- έχοντας χρόνια στα βουνά ως σκιέρ αλλά και με πολυετή ενασχόληση με βάρη και γυμναστική. Τα τελευταία λίγα χρόνια και ως ποδηλάτης, πολύ δυνατός και πειθαρχημένος... 

                      Πριν περάσω στην μαθηματική ανάλυση της διαδρομής, ακόμα έχω ζωντανή την αίσθηση πως οι πολλές δυσκολίες που συναντήσαμε ούτε καν μάς άγγιξαν από το ΔΕΟΣ και την ανατριχίλα που ήμασταν σε τέτοια μέρη, που πραγματικά οι εικόνες που χαϊδεύουν την ίριδά σου μόνο εκεί μπορούν να βρεθούν... Αθάνατη Νότια Πίνδος και Τζουμέρκα... 

                 Τα σωστά υψομετρικά της διαδρομής είναι κάτι περισσότερο από 4.300μ και όχι αυτά που αναγράφει η εικόνα του Strava... 

                 Οι 4 κύριες αναβάσεις 

               Ανάβαση Μάντρα Χόντζα από Ανήλιο, ήτοι περίπου 8χλμ με ~8% μέση κλίση... Όμορφη και πολύ ανήλια ανάβαση... Αρκετά σφιχτή ωστόσο, πήραμε από νωρίς το μήνυμα... Αν και η αλήθεια είναι πως το μήνυμα το πήραμε ακριβώς μόλις βγήκαμε από το Ανήλιο στο 1οχλμ όταν μάς περίμενε ένα 14% όλο τρέλα μέχρι να μπούμε στο δρόμο για το Χαλίκι... Πριν το ξεκόρφισμα μπήκαμε στο ν. Τρικάλων για να ξαναβγούμε από αυτόν στο ξεκόρφισμα της επόμενης, επικής ανάβασης. 

Ανάβαση 2η:

                Ανάβαση Μπάρου από ανατολικά, ήτοι ~10χλμ με 8,6% μέση κλίση...Τα τελευταία 2,2χλμ κοντά στο 10%... Πολύ δυνατή ανάβαση, ιδιαίτερα όταν έχεις ήδη στα πόδια δυνατά υψομετρικά...  Εδώ μάς βρήκαν και αρκετές αβαρίες. Ιδίως εμένα, με συνεχή φούιτ...

              Φτάνοντας στην κορυφή του Μπάρου με ιδιαίτερη λαχτάρα, αλλά και σοβαρή...εργατιά, τα συναισθήματα ήταν στον Θεό... Στα πόδια μας μπορεί να είχαμε ~1.800μ υψομετρικά σε μόλις 38χλμ αλλά στην καρδιά μας είχαμε τον Θεό τον ίδιο... 

Ανάβαση 3η:

                Ανάβαση Μπάρου από δυτικά, ήτοι ~20χλμ ξερά με ~7% μέση κλίση... Εδώ αυτό που έχω να πω είναι πως αυτό το 7% είναι μία μαγική εικόνα, καθώς η αίσθηση ήταν πολύ διαφορετική ιδίως για τα πρώτα 10χλμ έως τους Καλαρρύτες... Τα 2χλμ δε, έως τη Μονή Κηπίνας, θα μείνουν αξέχαστα με την κλίση να φτάνει έως ~20% και εγώ να σπινιάρω σε ορθοπέταλο με την 25άρα κασσέτα μου (!!!)... Δεν μπορούσες να αφήσεις πουθενά πετάλι για να χαλαρώσεις παρά μόνο για λίγο στο τουνελάκι στην Κουιάσα...20χλμ ξερά λοιπόν...

               Η ανάβαση ήταν από μόνη της πολύ δυνατή. Το ότι ήταν υπό συνθήκες καύσωνα με το κεφάλι μας να δέχεται ένα μεγαλοπρεπές 40άρι σε θερμοκρασία, έκανε την όλη ιστορία δοκίμιο του Μαρκήσιου ντε Σαντ. Το φαγητό, οι κόλες και τα δροσερά νερά στους Καλαρρύτες, στο 10ο χλμ της ανάβασης ήρθαν να ισιώσουν την κατάσταση, αλλά έως εκεί ήμασταν συγκεντρωμένοι και δυναμικοί για να μπορέσουμε να απολαύσουμε τη στάση μας...ζωντανοί... :) 

              Κάπου εδώ να σημειωθεί πως είχαμε ήδη 5 λάστιχα από τις πολλές κοφτερές πέτρες στο οδόστρωμα αλλά και τη γενικότερη ταλαιπωρία των ελαστικών. Την παρτίδα την είχε σώσει ο Σωτήρης που ήρθε φορτωμένος με σαμπρέλες. Εγώ είχα 2 και εκείνος άλλες 3... Ο Αντώνης, ως άπειρος ήρθε σαν σε βόλτα σε παραλία, με μόνο μία. Σήμερα ωστόσο και έχοντας κάνει θηριώδη χλμ και βουνά, ο Αντώνης είναι ένας από τους πιο δυνατούς ultraδες που κυκλοφορούν στην πιάτσα κάνοντας ακόμα και σόλο ένα σκασμό SRe... Όταν βρίσκεις τη φύση σου... 

             Το δεύτερο ξεκόρφισμα στον Μπάρο μάς βρίσκει με 81χλμ και 3.400μ υψομετρικά (!!!)... Ακόμα θυμάμαι με πόση λαχτάρα έφαγα το τελευταίο μου τζελάκι όταν έφτασα. Πλέον η κόπωση ήταν σε άλλα επίπεδα, αλλά ήμασταν πολύ ψύχραιμοι και με αποθέματα δύναμης. Αυτό που ήταν μοιραίο να συμβεί ήταν να "σπάσω" με τα παιδιά στις αναβάσεις, μιας και όσο νορμάλ γρανάζωμα είχαν και ο Σωτήρης και ο Αντώνης για μία τέτοια βόλτα, τόσο ανώμαλη είχα εγώ... Μια ζωή με 25άρα κασσέτα ούτε που είχε μπει ποτέ στο μυαλό μου να πάω πιο πέρα. Σήμερα που γράφω και έχοντας ξανακάνει τη βόλτα φέτος (με 28άρα αυτή τη φορά), πραγματικά απορώ πως δεν άφησα τα πόδια μου σε κάποιο από τα μαντριά του βουνού για σουβενίρ...

Ανάβαση 4η: 

         Είμαστε στα ψηλά ξανά, έχοντας πια στο μυαλό μας πως έχουμε φάει τον γάιδαρο... Έλα όμως που και η ουρά του δεν είναι αμελητέα ποσότητα. Είναι ωστόσο η πιο γλυκιά ανάβαση της ημέρας, όχι ωστόσο και παιδική χαρά... Κάτι περισσότερα από 7χλμ με μέση κλίση λίγο χαμηλότερα από 7%. Μετά από όσα έχουμε ανέβει, το 7% μοιάζει με 10% και απλά ανεβαίνεις με ό,τι έχει απομείνει εκεί βαθιά μέσα σου... Κάπου στην αρχή της ανάβασης το κοντέρ γράφει 100χλμ και 3.800μ υψομετρικά (!!!!)... ΘΗΡΙΩΔΕΣ...Ποτέ ξανά τέτοια νούμερα... 

          Πλέον η σιωπή είναι νόμος και ο καθένας ανεβαίνει με το ρυθμό που τον βολεύει. Τα παιδιά, πιο ψύχραιμα ανεβαίνουν σταθερά, ενώ εγώ θυμάμαι να βαράω με ό,τι έχει μείνει στο πόδι "για να τελειώνει το μαρτύριο"...αυτό το γλυκό μαρτύριο...   

         Το ωραίο ήταν πως μετά τον καύσωνα μπήκαμε σε άλλη φάση. Μπόρα έδειχνε να καπελώνει το Μέτσοβο και ο αέρας μάς έλουζε με μικρές σταγονίτσες ίσα ίσα να μας δροσίσει. Πλέον είμαστε αργά το απόγευμα ψηλά στο βουνό και ο καύσωνας άφησε τα σκήπτρα σε μία δροσιά που μετά από λίγο έμελλε να κάνει τα σαγονάκια να κάνουν την φιλαρμονική κατεβαίνοντας στα ανήλια... 

         Δεν θυμάμαι και πολλά από εκείνη την ανάβαση, ομολογώ. Εξ ου δεν υπάρχουν και φωτογραφίες πλέον... Το μυαλό κάνει κράττει και διοχετεύει την ενέργεια εκεί που πρέπει...save mode... Θυμάμαι μόνο να έχει πάθει ο Αντώνης και άλλο λάστιχο και πλέον να ξεμένουμε...λίγο πριν το τέλος της βόλτας αναγκαστικά τερμάτισε και ένας θεόσταλτος κτηνοτρόφος τον κατέβασε στην βάση με το αγροτικό... 

          Επίσης, θυμάμαι, να παθαίνω και εγώ λάστιχο 2χλμ πριν το τέλος στο μπροστινό λάστιχο... Έχανε λίγο λίγο... Ο Σωτήρης χαμογελούσε ξέροντας πως δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάω έως το αμάξι... Ακόμα και με σούζα, ακόμα και με σκέτη ζάντα... Με ξέρει καλά άλλωστε...  Ανεβήκαμε και το τελευταίο μικρό ντουράκι για 1,5χλμ, έτσι όπως ήμασταν, και κάτι εκεί μέσα βαθιά άρχιζε να φτερουγίζει...           

                Αναμφίβολα και μαθηματικά αποδεδειγμένα, πρόκειται για την πιο επική και δύσκολη βόλτα που έχω κάνει... Ο Σωτήρης θυμάμαι, χρόνια μετά, να τη μνημονεύει ακόμα... Ο Αντώνης το πέρασε σε άλλο επίπεδο... Αν μία από τις πρώτες του βόλτες ήταν ΑΥΤΗ, ήταν φυσικό επόμενο η συνέχεια να έχει μπόλικη από ποδηλατική διαστροφή... :) 

               Δύο δεδομένα που δεν θα τα ξεχάσω ποτέ:

• Τα ευθειακά χλμ για αυτά τα 115χλμ της διαδρομής ήταν...3χλμ... 
• Πάνω από 10% κλίση είχαν τα 15,5 από τα 115χλμ της διαδρομής... Ως σημείο αναφοράς, να πω πως αντίστοιχα στο brevet του Καρπενησίου των 200χλμ και των 4.800μ υψομετρικών, τα χλμ που είχαν πάνω από 10% κλίση ήταν...4 (!!!)... ΑΥΤΑ!!! 

Πελοτόν με:

• Σωτήρη Καρανίκα
• Αντώνη Τολιόπουλο

Συντάκτης
Spais