Tαξίδι στο Όνειρο...Κεφάλαιο 1ο Η προετοιμασία
Και φτάνει η ώρα, που το μυαλό θέλει να πάει πιο μακριά... Θέλει να ζήσει αυτά τα πολυφωτογραφισμένα, πολυδιαφημισμένα στο διαδίκτυο, που τα βλέπεις και μοιάζουν σαν ψέμα... Τα μέρη τα μοναδικά, εκεί ψηλά στις Άλπεις...τα μέρη τα πολιτισμένα και τα σαν βγαλμένα από αναγεννησιακό πίνακα, εκεί στα χαμηλότερα της Β. Ιταλίας...
Και τότε είναι που ξεκινούν τα εύλογα ερωτήματα, που μπορεί να ταλανίσουν έναν κοινό θνητό, που ούτε γόνος εφοπλιστή είναι ούτε έχει κερδίσει το...Τζόκερ και που για να πει πως θα κάνει ένα τέτοιο ταξίδι θα πρέπει να κάνει τα κουμάντα του...
Τα logistics...
Στη διάθεσή μας είχαμε 9 ημέρες... Πολλές... Το μέγεθος της παρέας, 4 άτομα (Σωτήρης, Καπετάνιος, Βασίλης, Στράτος)... Ιδανικός ο ζυγός αριθμός -θα εξηγήσω μετά γιατί... Πρώτο ερώτημα: Πότε?
Κρατάμε ως δεδομένο πως ποδηλατική εξόρμηση στις Άλπεις μπορεί να πραγματοποιηθεί μεταξύ Ιουνίου και Σεπτεμβρίου. Καιρικά, πάντα παίζεις με τις πιθανότητες. Ο Ιούλιος και Αύγουστος είναι οι μήνες αιχμής, όπου κίνηση και τιμές είναι στο peak τους. Ο Σεπτέμβριος είναι πάντα όμορφος μήνας και θα μπορούσε να επιλεχθεί.
Τελικά όμως επιλέχτηκε ο Ιούνιος αφενός γιατί είναι ήσυχος μήνας, η ημέρα διαρκεί πολύ για τις μεγάλες μας βόλτες, θα έχουμε την εικόνα των χιονισμένων τοιχών στο πλάι του δρόμου στα ψηλά, ενώ ακόμα τουριστική κίνηση δεν συναντάται σε τραγικό σημείο. Επίσης, στο τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου είναι και το Stelvio day όπου οι δρόμοι είναι κλειστοί και μπορείς να απολαύσεις μία επική ανάβαση με μερικές χιλιάδες κόσμου ακόμα...
Δεύτερο ερώτημα: Πώς? Ανοίγουν οι χάρτες για να δούμε αποστάσεις και κατεβαίνουν τα κομπιουτεράκια -ή μάλλον τα excelάκια, ως μανιώδης χρήστης του...
Logistics... Οδικώς ή αεροπορικώς? Αεροπορικώς με ειδική θήκη και τα δικά μας ποδήλατα ή με μετέπειτα ενοικίαση κούρσας?
Εδώ μπαίνουμε στη διαδικασία της ζυγαριάς... Στα συν και πλην...
Οδικώς:
Το βασικό πλεονέκτημα της χρήσης των δικών μας ΙΧ είναι, θεωρητικά, το κόστος... Δύο ΙΧ, δύο επιβαίνοντες, δύο φορτωμένα ποδήλατα στο καθένα...τα δικά μας ποδήλατα, κάτι που επίσης φαντάζει ιδανικό... Μοναδικό κόστος μετακίνησης, το καύσιμο και οι βινιέτες -όπως και η αναλογική φθορά των ΙΧ μας... Η χρήση ferry από Ηγουμενίτσα θα εκτόξευε το κόστος, οπότε μιλάμε για φουλ οδικώς από δυτικά Βαλκάνια...
Το κόστος μετακίνησης μπορεί να πάει πολύ χαμηλά αν γίνει κράτηση αεροπορικών από πολύ νωρίς (140€/άτομο για πήγαινε-έλα Θεσσαλονίκη-Bergamo με 20κιλη αποσκευή έκαστος), όπως και έγινε στην περίπτωσή μας το καλοκαίρι του 2023, εκμηδενίζοντας το θεωρητικό πλεονέκτημα που έχει η χρήση δικών μας ΙΧ. Αυτό που πραγματικά γλιτώνεις ταξιδεύοντας οδικώς είναι τα έξοδα για ενοικίαση δύο ΙΧ στην Ιταλία (350€ έκαστο για 9 ημέρες, άρα 175€/άτομο για SUV) αλλά και για την ενοικίαση κουρσών (305€ για 8 ημέρες για τον καθένα για Pinarello Paris).
Συνεπώς, το βέβαιο έξτρα κόστος είναι αυτά τα 480€/άτομο, τα οποία να σημειώσω πως θα ήταν αρκετά παραπάνω αν οι κρατήσεις γίνονταν δύο με τρεις μήνες πριν το ταξίδι. Οι κρατήσεις μας έγιναν ένα 6μηνο πριν. Όσον αφορά τη μετακίνηση, νομίζω πως αυτά τα 1.700x2 χλμ από Θεσσαλονίκη έως το Como και πίσω θα κόστιζαν παραπάνω σε καύσιμο-βινιέτες ανά άτομο από ό,τι κόστισαν αυτά τα συνολικά 140€/άτομο για μετάβαση αεροπορικώς.
Πρόχειρα υπολογίζω πως η όλη εξοικονόμηση με τη χρήση ΙΧ θα άγγιζε τα 400€/άτομο για αυτές τις 9 ημέρες...
Πάμε τώρα στο βασικό μειονέκτημα, που για εμένα αλλά και για την παρέα ήταν ο παράγοντας Χ της τελικής απόφασης. Ο παράγοντας ΑΝΕΣΗ... Είναι σαφές πως το να ταξιδέψεις μονορούφι 1.700χλμ δεν είναι και η πιο άνετη ή ασφαλής επιλογή. Πολλαπλασιάζεις τις πιθανότητες δε, να συμβεί κάτι καθ' οδόν και να χαλάσει ή να καθυστερήσει έστω το ταξίδι σου... Είναι επίσης σαφές πως τρως πάρα πολύ ζωτικό χρόνο από αυτές τις μοναδικές 9 ημέρες που δεν θα σου προσφερθούν εύκολα ξανά για ένα τέτοιο ταξίδι...
Είναι δεδομένο πως και να φτάσεις στην Ιταλία, θα είσαι ένα ερείπιο, κάτι που σημαίνει πως η όρεξη για επικές βόλτες δεν θα είναι και στο ζενίθ... Περιττό να αναφέρω το πώς θα είσαι στην επιστροφή μετά από μεγάλα οδικά ταξίδια, αλλά και σερί δυνατές ποδηλατάδες... Το σώμα και το πνεύμα θα εκλιπαρεί για να πάρεις άδεια για να ξεκουραστείς από την...άδεια, πριν επιστρέψεις στις επαγγελματικές σου υποχρεώσεις...
Αεροπορικώς:
Δεν μας πήρε και πολύ για να καταλήξουμε στην απόφαση να ταξιδέψουμε αεροπορικώς. Λες και θα κάναμε ξανά ή έστω σύντομα ένα τέτοιο ταξίδι για να κάνουμε λύσσα αυτό το διαχειρίσιμο έξτρα κόστος...
Ο ζυγός αριθμός της παρέας είναι sos καθώς κάθε ζευγάρι μοιράζεται ένα ενοικιαζόμενο SUV ΙΧ και τα σχετικά κόστη. Δύο επιβαίνοντες και δύο ποδήλατα ΜΕΣΑ στο όχημα. Ασφάλεια, ευκολία και άνεση.
Το επόμενο ζήτημα προς διαβούλευση ήταν αν θα μεταφέραμε τα δικά μας ποδήλατα -κάτι που θα ανέβαζε και το αεροπορικό κόστος μετάβασης φυσικά- ή θα νοικιάζαμε στην Ιταλία. Λύσεις ενισχυμένων χαρτόκουτων ή μαλακών βαλιτσών ήταν εντελώς εκτός πλάνου, καθώς ήταν βέβαιο πως θα χαιρετούσαμε κανά νύχι ή ντεραγιέ έτσι όπως κακομεταχειρίζονται τις αποσκευές στα αεροδρόμια. Σκληρή βαλίτσα δεν είχε κανείς μας. Η αγορά είναι ακριβή, ενώ η πιο οικονομική λύση της ενοικίασης σκληρής βαλίτσας επίσης δεν ήταν και η πιο βολική. Τέλος, θα έπρεπε να "σπάσουμε" και να ξαναστήσουμε τα ποδήλατα εκ νέου...No like...
Καταλήξαμε να πέσουμε στην αγκάλη της ποδηλατομάνας Ιταλίας και να ψαχτούμε για ενοικίαση. Οικονομικά έβγαινε, σχεδόν, μία ή άλλη άλλωστε -για τη μία φορά...
Μιας και αεροπορικά θα καταλήγαμε στο Bergamo, αποφασίσαμε να "στρατοπεδεύσουμε" αρχικά στο Como σχεδιάζοντας από εκεί τις πρώτες γύρες μας. Συνεπώς, ψαχτήκαμε εκεί και για την ενοικίαση κούρσας. Πέσαμε στα χέρια του μοναδικού Roberto, κλασικής ιταλικής ποδηλατόφατσας, και στο υπέροχο CicliFerca ποδηλατάδικό του...
Η ευκολία μεγάλη, μιας και όλα έγιναν διαδικτυακά και αποστέλλοντας μία μικρή προκαταβολή την οποία θα μπορούσαμε να έχουμε πίσω αν ακυρώναμε το ταξίδι εντός ευλόγου διαστήματος. Το μόνο που χρειάστηκε ως πληροφορία από εμάς είναι ύψος αναβάτη, καβάλο και είδος πεταλιών που θα θέλαμε (Shimano ή Look).
Αυτό που μάς περίμενε ξεπέρασε κάθε προσδοκία μας. Το στήσιμο δε, άψογο...Καβαλήσαμε και οι 4 και απλά φύγαμε σαν να ήταν δικά μας εδώ και χρόνια...
Εν κατακλείδι, όσον αφορά τα logistics, καταλήξαμε στο να μεταβούμε στο Bergamo από Θεσσαλονίκη αεροπορικώς. Με βάση τις πτήσεις κανονίζεις και το διάστημα που θα πας το ταξίδι. Μεσημέρι θα ήμασταν εκεί και από το αεροδρόμιο θα παραλαμβάναμε 2 SUV. Σε πολύ λίγη ώρα θα ήμασταν στο ποδηλατάδικο στο Como όπου θα παίρναμε τα κουρσάδικα μωρά μας και έπειτα θα πηγαίναμε στο ξενοδοχείο μας στα δυτικά της λίμνης.
Η δυτική μεριά επιλέχτηκε για συγκεκριμένο λόγο και όχι τυχαία, για να εξυπηρετήσει τις ποδηλατάδες μας, αποφεύγοντας τούνελ και σφιχτή αστική κίνηση, όπως επίσης και τη μετάβασή μας στην Ελβετία την τρίτη ημέρα.
Τρεις διανυκτερεύσεις στο Como και τρεις ποδηλατάδες, με τη δεύτερη να περιλαμβάνει διαδρομή-έπος στην Ελβετία και την τρίτη γύρα να είναι την τέταρτη ημέρα, αυτή της μετάβασης στο δεύτερο ορμητήριο, στο φανταστικό Bormio.
Η μετάβαση στο Bormio ήταν υπόθεση οδήγησης 2,5 χαλαρών ωρών. Έξι διανυκτερεύσεις εκεί και 4 ποδηλατάδες σε μία περιοχή που είναι στο μέσο τρομερών διαδρομών με την πιο επική να είναι η γνωστή ανάβαση στο Passo dello Stelvio, το δεύτερο υψηλότερο Passo της Ευρώπης.
Την τελευταία ημέρα θα επιστρέφαμε στο Como, θα αφήναμε τις κούρσες, έπειτα τα ενοικιαζόμενα ΙΧ στο αεροδρόμιο και μετά αεροπλανάκι για την επιστροφή στην πραγματικότητα... Ελβετικό ρολόι η φάση...
Συντάκτης
Spais